Urodził się 9 lutego 1959 roku w osiedlu typu miejskiego Porozów, w rejonie świsłockim obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR. Jego tożsamość ukształtowała się na pograniczu trzech kultur: białoruskiej, polskiej i żydowskiej. W 1980 roku ukończył Białoruski Państwowy Instytut Teatralno-Artystyczny, oddział autorski w klasie A. Butakowa, Ju. Sidarawa, B. Utorawa. W latach 1980−1987 pracował w Grodzieńskim Obwodowym Teatrze Dramatycznym. W latach 1987−1990 był wykładowcą reżyserii i sztuki aktorskiej w szkole kulturalno-oświatowej. Od 1990 roku pracuje jako aktor w Grodzieńskim Obwodowym Teatrze Lalek.
Wiktor Szałkiewicz jest aktorem, poetą i bardem. Pisze i wykonuje piosenki od czasów szkolnych. Koncertował na Białorusi,Czechach, Francji, Litwie, Niemczech, Polsce, Rosji.
Zagrał główne role w filmach Slozy błudnogo syna (pol. Łzy syna marnotrawnego) i Sładkij jad lubwi (Słodki jad miłości; oba wytwórni „Spadar D.”, Białoruś). Piosenki jego autorstwa uważane są za bardzo osobiste, łączy się w nich liryka i publicystyka. Pełne są sarkazmu, ironii i żalu po niespełnionych nadziejach. Często poruszają wzniosłe tematy, ale jednocześnie nie ma w nich patosu. Wychowanie na pograniczu kultur sprawiło, że Szałkiewicz często porusza tematykę życia codziennego ludzi, którzy czują więź z ojczystą ziemią, ale uważają życie − miłość, śpiew, taniec, wychowanie dzieci − za ważniejsze od niekończących się wojen, zmieniających się okupacji i następujących po sobie kolejno władz. Wiktor Szałkiewicz podczas występów jest paradoksalny i nieprzewidywalny. W pracy w teatrze lalek jego ulubionym spektaklem są Tutejsi według sztuki Janki Kupały.
Wiktor Szałkiewicz jest kawalerem Orderu Uśmiechu, zdobywcą Grand Prix festiwalu „Basowiszcza 1992”, Grand Prix festiwalu „Jesień Bardów 1992”, laureatem Festiwalu Pieśni Autorskiej ORRA i zdobywcą nagrody w nominacji „Wydarzenie festiwalu”, zdobywcą Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu „Przybycie Bardów 2005”. Od 2013 roku współpracuje z Narodowym Teatrem Akademickim im. J. Kupały w Mińsku.
