Wiersz Igora Biełowa poświęcony pamięci Natalii Gorbaniewskiej – polskie tłumaczenie

Prezentujemy polskie tłumaczenie wiersza Igora Biełowa. Przełożył Wladimir Sztokman.

Igor Biełow

PAMIĘCI NATALII GORBANIEWSKIEJ

Tu mosty płonęły znów i znów,
płynęły wagony w omdleniu,
a kwiaty żelazne nie znając snu
wzrastały w kurzu więziennym.

Piliśmy z rzek płynących wstecz
milczenia martwą wodę,
tak, jakby nikt nie chciał przyjąć śmierć
za naszą i waszą swobodę.

W obłok zmieniła się mowy ciecz,
przeczytano książki „dorosłe”,
a kim jesteśmy, skonamy gdzie
nie powie ni Praga, ni Wrocław.

I tylko mieszkańcy piramid bez dna,
władcy wykopów głębokich
znów klapsy na kredyt rozdają nam,
ucztując w złamanych blogach.

Lecz nie zapomnimy, i moc naszych rąk
te dekoracje zniesie,
i gwiazdy taki zatoczą krąg,
że zadrżą naczynia w kredensie.

Wzgórza i drzewa nie pragną zmian,
zmieniając listowie i hasła,
a świat jest wdzięczniejszy od krat i od ścian,
dopóki świeca nie zgasła,

dopóki wyjście ostatnie masz,
wyjście na plac czerwony,
gdy żywe łodzie podwodne wciąż
pompują powietrze kradzione.

Przełożył z rosyjskiego Wladimir Sztokman

Możliwość komentowania została wyłączona.